hm. Piotr Łysoń
Po pierwsze z pokorą muszę przyznać, że moja wiedza o Górnym Śląsku jest cząstkowa i niepełna . Mimo tego postanowiłem zdobyć się na odwagę napisania kilku zdań na ten temat. Skłoniła mnie do tego dyskusja medialna z ostatnich dni na temat Ślązaków, Śląska, Ruchu Autonomii Śląska, Polskości i Polski.
Po pierwsze sprawa jest bardziej skomplikowana i wielowątkowa niż wydaje się wielu uczestnikom tej dyskusji. Żeby zrozumieć Górny Śląsk trzeba się najpierw pochylić nad historią tej ziemi pogranicza i zrozumieć, że ma ona swoją szczególną specyfikę sprawiającą, że dla wielu żyjących tam osób jest bardzo ważną „małą ojczyzną”, z własną mową, etosem pracy, silną religijnością i wartościami rodzinnymi, z pozdrowieniem „Szczęść Boże!”... Przez wieki splatały się na tej ziemi wpływy i kultura Polski, Niemiec i Czech. Ważną rolę w ostatnich dwóch wiekach odegrał przemysł, szczególnie górnictwo nie tylko w wymiarze gospodarczym, ale także społecznym, bardzo mocno kształtując model śląskiej rodziny.
Po drugie Polskość i Śląskość nie są w sprzeczności ze sobą. Wielu Ślązaków swoim życiem, a często ofiarą własnego życia dało przykład wierności Polsce. Byłoby źle, gdybyśmy nie potrafili znaleźć właściwej formuły dla pogodzenia tożsamości związanej z „mała ojczyzną” i z cała Polską. Nasz kraj zawsze był regionalnie zróżnicowany. Jesteśmy jednym z większych państw w Europie. Można być Ślązakiem, Warmiakiem, Mazurem, Kaszubem i odczuwać silną tożsamość lokalną czy regionalną wynikającą z miejscowej kultury i dziedzictwa , będąc jednocześnie Polakiem.
Po trzecie: co mogą zrobić harcerze? Wykazać się mądrością i otwartością. Podczas obozów, biwaków, prób mogą i powinni poznawać różnorodność i bogactwo kulturowe Polski. Warto włączać się lub inicjować cenne inicjatywy lokalne służące budowaniu zarówno lokalnej tożsamości, jak i polskiego patriotyzmu. Do dziś cenię sobie bardzo własne wędrowanie podczas obozów „Czarnej Jedynki” po dawnym pograniczu polsko-niemieckim, po Łemkowszczyźnie, Bieszczadach i Pogórzu Przemyskim, gdzie mając oczy otwarte można było dostrzec, że Polska jest zróżnicowana, i że to zróżnicowanie jest bogactwem naszego kraju, ale wymaga zrozumienia, pokory i myślenia o Polsce jako dużym kraju europejskim, mocno zakorzenionym we własnej narodowej tradycji, ale z silnymi i często zróżnicowanymi społecznościami lokalnymi .
Kanie , dn. 9 kwietnia 2011 r.
hm. Piotr Łysoń HR
Instruktor ZHR. W 1981 r. po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił do Harcerstwa, do 1 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. R. Traugutta „Czarna Jedynka” (założonej w 1911 r.), w której był zastępowym (1982-1984), przybocznym (1984-1985), drużynowym (1985-1986 i ponownie 1988-1990) oraz komendantem Szczepu 1 WDH (1986-1987). Uczestnik zlotu 70-lecia harcerstwa w Krakowie w 1981 r. i członek delegacji ruchu harcerskiego w Polsce na zlocie ZHP poza granicami kraju w Rising Sun, USA w 1988 r. W czerwcu 1989 r. przeszedł z drużyną z ZHP do ZHR. Komendant Chorągwi Mazowieckiej ZHR (sięgającej początkowo po Białystok i Suwałki), a następnie Mazowieckiej Chorągwi Harcerzy - w latach 1990-1992, współautor pierwszego w Polsce porozumienia pomiędzy ZHR a ZHP-1918 na szczeblu chorągwi (zawartego w Warszawie, dnia 10 maja 1991 r., wspólnie z odpowiednimi komendantkami i komendantem chorągwi mazowieckich obu organizacji). Na początku lat 90-tych członek a później przewodniczący komisji instruktorskiej i kapituły HR w chorągwi mazowieckiej. W latach 1990-1993 prowadził kursy instruktorskie „Wyprawa” a w końcu lat 90-tych był przewodniczącym Komisji Rewizyjnej ZHR, która przygotowała raport o stanie ZHR. Przez cały okres harcerskiej służby związany z wędrownikami.
W małżeństwie z Żoną Urszulą od 1996 r. (b. namiestniczką harcerek ZHR w Białymstoku), ojciec dwóch córek (Marysia i Ania) i syna (Grześ). Absolwent Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego (praca magisterska 1992), Krajowej Szkoły Administracji Publicznej (IV promocja z 1996 r.) i Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego (na studiach doktoranckich – doktor nauk ekonomicznych od 2005 r).