Czy jesteś dobrym instruktorem ? - oceń się sam

 

Większość instruktorek i instruktorów zapewne nieraz zadawała sobie pytanie po czym może poznać, że jest dobrą instruktorką czy też dobrym instruktorem?. Na tak postawione pytanie niestety nie odnajdziemy odpowiedzi w stopniach, ponieważ zasadniczo opisują one konkretne umiejętności, posiadaną wiedzę czy też postawę  na danym poziomie rozwoju osobistego lub instruktorskiego. Opisane w stopniach postawy w postaci haseł typu: „świadomie prowadzi pracę wychowawczą”; „jest wzorem harcerza”; „potrafi kierować grupą dorosłych ludzi”;  „posiada świadomość społeczną i obywatelską” pozostawiają dość duże pole do interpretacji i trudno jest samemu ocenić np.: „Czy ja cechuję się wyraźną ideowością?” - wymaganie na stopień harcmistrza OH-y.

Inną możliwością może być też porównanie swojego postępowania względem obowiązujących zasad opisanych w Prawie Harcerskim, ale tu też można natknąć się na trudności, typu „Harcerka postępuje po rycersku”- ale co w dzisiejszych czasach oznacza hasło „po rycersku” i to jeszcze kobieta?; „posłuszny względem przełożonych” , lecz sami z autopsji wiemy, iż są granice posłuszeństwa, kiedy stykamy się z głupotą przełożonych. 

 

Innym sposobem może być zapytanie się swoich przełożonych, o to czy jestem dobrą instruktorką/instruktorem? Zapewne tu też pojawią się wykrętne odpowiedzi, ponieważ trudno im będzie znaleźć punkt odniesienia tzn. względem czego ocenić? Może będą oceniać względem siebie (swoich mocnych stron i słabości), a może względem innych instruktorów?.  

 

Ponieważ każda ocena jest subiektywna i zawsze można zarzucić brak obiektywizmu zarówno sobie, jak i innym, dlatego też należy zacząć od konkretnego i prostego opisania tych zachowań, które powinniśmy oceniać.

 

 

Poniżej przedstawiam wybrany przeze mnie zestaw zachowań, który w mojej ocenie wyróżnia tych najlepszych instruktorów/ki:

 

1. Są pełni zaangażowania, energii i entuzjazmu.

Do wszelkich nowych przedsięwzięć podchodzą z zainteresowaniem, często też starają się im przewodzić, wychodząc naprzeciw wyzwaniom. To osoby, które są wzorem dla innych i potrafią ich za sobą pociągnąć. 

 

2. Nie akceptują tymczasowości i przeciętności.

Stawiają sobie i innym ambitne cele oraz konsekwentnie do nich dążą. Nie zrażają się, mimo że w koło słyszą, iż to niemożliwe. Jasno mówią co jest źle i stale zastanawiają się jak należy to poprawić. Zależy im, by ich działania przyniosły zamierzone efekty, nawet jeżeli będą widoczne dopiero za kilka lat. 

 

3. Mają jasno określoną wizję i kierunek działania.

Potrafią sobie wyobrazić jak ich otoczenie (organizacja, hufiec, drużyna) będzie wyglądało w przyszłości i skutecznie zarażają swoją wizją innych. Kiedy napotkają przeszkody na swojej drodze, radzą sobie z nimi i realizują swoje marzenia.    

 

4. Trafnie oceniają sytuację.

W swoim działaniu koncentrują się na dochodzeniu do przyczyn problemów i na tej podstawie potrafią podjąć takie decyzje, które są najlepsze dla organizacji.

 

5. Chętnie współpracują z innymi.

Nie stronią od innych instruktorów, nawet tych, którzy mają inną opinię niż oni sami. Nie traktują innych jak rywali, lecz uważają ich jako doradców, którzy mogą być dla nich wsparciem.

  

6. Stoją za swoimi słowami.

Są wzorem postawy instruktorskiej. Jasno stawiają oczekiwania innym i określają wzory zachowań, a następnie sami się do nich stosują. Wykazują się etyką i uczciwością.

 

7. Wspierają pomysły innych

Pomagają innym w realizacji ich pomysłów, wychodząc z założenia, iż dobre pomysły nie mogą się marnować. Zawsze stawiają dobro organizacji, ponad własne korzyści.

 

8. Uczą się na własnych błędach.

Tak jak i innym, im też zdarzają się pomyłki, jednocześnie nie boją się do nich przyznać i potrafią wyciągnąć z nich wnioski. Starają się przekuwać porażki w szanse na pozytywne zmiany.

 

9. Wykazują się zdolnościami interpersonalnymi.

Koncentrują się na działaniu i unikają odkładania spraw czy decyzji na później. Liczą się ze zdaniem i potrzebami innych. Są dostępni i wykazują się ludzkim podejściem. Nie boją się chwalić innych za ich osiągnięcia.

 

10. Wspierają innych w rozwoju.

Nie skupiają się wyłącznie na własnym rozwoju, ale wpierają też innych, zachęcając ich do zaangażowania. 

 

 

Mam nadzieję, że wymienione wyżej zachowania skłonią, co poniektórych instruktorów czy instruktorki, do refleksji nad swoją postawą i przyczynią się do pogłębienia pracy nad sobą. Jestem przekonany, iż w codziennej pracy instruktorskiej te zachowania są tak samo ważne, jak krzewienie postaw narodowo-patriotycznych, czy też dawanie apostolskiego świadectwa wiary. 

 

 

 

ps. Powyższy zbiór zachowań niektórzy mogą też wykorzystać przy okazji zbliżających się wyborów w naszej organizacji, z jednej strony po to, by ocenić ustępujących funkcyjnych, z drugiej strony, aby dokonać mądrych wyborów, które zaważą na przyszłości naszej organizacji.

 

ms